Na afloop werd het dus nog heel leuk, maar daarvoor vond ik het niet al te best. Joke Tjalsma als demente bejaarde die sommige dingen nog stukken beter in de gaten heeft dan drukke dochter Beppie Melissen. Het meeste ben ik inmiddels alweer vergeten…

Ja, pardon, ik loop een beetje achter met mijn Minirecensies, maar dit wilde ik toch nog wel even kwijt: Bob Fresky was echt goed! Knappe combinatie van absurde teksten, absurd dansen en muziek van een steengoed Americana-bandje, bij elkaar gehouden door maniakaal soort lulligheid in het acteren van Gerrit Dragt. Eigenzinnig theater ontsproten aan het brein van Twan van Bragt, dat moet dus wel een talent zijn.

Wil mezelf niet als een cabaretexpert betitelen, maar na ongeveer 60 voorstellingen in 10 jaar gezien te hebben kan ik een aardige inschatting maken. Deze voorstelling was veruit het slechtste wat ik ooit gezien heb. Veel flauwe grappen, matige typetjes en hoog John Lanting gehalte. Als je ervan houdt dan heb je een leuke avond, maar aan mij is het niet besteed. Zat echt te wachten op de pauze om er tussenuit te knijpen. (zou er daarom geen pauze zijn geweest?) Ik zal helaas hierdoor een volgende keer erg terughoudend zijn om weer naar Plien en Bianca te gaan.

Erg saaie en flauwe voorstelling, tenzij je nog in de fase zit dat woorden als ‘drol’ en ‘kut’ lachwekkend zijn.
De dames gooien hiermee wat mij betreft hun reputatie behoorlijk te grabbel.

De liefde voor Couperus’ meesterlijke ‘whodunit’, de reputatie van bewerker en regisseur Ger Thijs en kwaliteitsacteurs als Joost Prinsen, Els Ingeborg Smits, Marjon Brandsma en Cas Enklaar dreven me naar het theater. Maar het werd een wat teleurstellende ervaring. Dit kwam vooral door de manco’s in het script. Door bijvoorbeeld al vrij snel het volledige geheim op tafel te leggen waaronder de stervende oudjes en hun nageslacht al zestig jaar gebukt gingen, was de spanning na een half uur al uit de voorstelling. Wat er is gebeurd, was niet langer de motor van de handeling. Dat zal een bewust keuze zijn geweest van Ger Thijs, maar ik miste een vervangende noodzaak om geboeid te blijven kijken. Enkele losse scenes waren, dankzij de kwaliteit van de acteurs, beslist de moeite waard. En het blijft opmerkelijk, en prijzenswaardig, dat slechts vrije producenten nog in deze mate emplooi bieden aan de oudere acteursgeneratie. Wat deze voorstelling ontbeerde was een dramaturg die Thijs op de zwakke punten in zijn script en regie had kunnen wijzen. Maar daarvoor nemen vrije producenten de kunstvorm theater dan weer niet serieus genoeg. Het moet wel leuk, en vooral, betaalbaar blijven…

Niet echt een musical,wel aardig maar bijna een circusshow. Spektakelelementen het leukste van de voorstelling. Iets te weinig kleur, letterlijk en ook in tekst, muziek en spel. Chantal Janssen niet aanwezig, vervangster middelmatig. Arie Rustenberg een prima bad guy. Hans Ligtvoet als vader Porter een tikkeltje saai. Joanne Telesford als moeder aap mooi en krachtig. John Vooijs als Tarzan voldoende. Raymond Kurvers als vader aap de beste prestatie van de middag. Voorstelling wel erg duur.

Het lijkt wel of het per show minder wordt: was Biks top, de opvolger iets minder maar Wie dan allemaal was rechtuit stom. Heb welliswaar de slappe lach gehad maar dan hoe stom het wel niet was: het leek wel of ik bij een revue van Andre van Duijn was: flauwe poep en piesgrappen.

Wat een prachtig intens theater. Superconcentratie op toneel en in de zaal, vijf spelers die constant op toneel zijn en razendsnel of heel subtiel kunnen schakelen. Een heel mensenleven komt voorbij: spannend, meeslepend en ontroerend, ook voor wie het boek niet kent.

Leuk vermaak, niet al te veel diepgang.
Alleen jammer dat een avondje theater zo kostbaar moet zijn.

Geweldige show, alle elementen voor goed theater aanwezig.
Zang, dans, humor en ontroering!
Genoten.