Een gewei, een hele kudde voor die voorstelling, prachtige en verrassende atributen, maar vooral de ultime vondst dat het verleden je toekomst is. Ik heb meerdere uitingen gezien van Emanuel en terugkerende thema’s, leven, dood en doorgeven van jezelf in een ander. Hulde in deze.

vol verwachting gingen we mee met de zoektocht van leineroebana.spanning,humor,verrassende momenten,stilte,interactie.Soms heel subtiel met de harp als bijzonder instrument.Een gedurfde voorstelling,uitdagend en intrigerend,maar ook heel gevoelig.De zoektocht is geen geéffend pad,maar geeft stof tot denken We hebben genoten,veel respect ! Chapeau !

Claudia de Breij komt dit seizoen met een nieuw programma! iClaudia genaamd, met zoals altijd haar vaste muzikanten Sander Geboers, Rogier Wagenaar en Thijs Lodewijk/ Reyn Zwart.
In iClaudia zegt De Breij: Waarom moet alles met een schrempje er tussen? Zoals tijden een concert van Madonna stond Claudia vooraan weg te kwijlen, ze kijkt om zich heen en ziet dar iedereen domweg naar zijn mobieltje aan het kijken is om een goede foto te maken!
Waar slaat dit op?
“jij liet je aardappels aanbranden omdat je met je vrienje ging dineren op secondlife”
Claudia is het zat! Ze wil dat er nog een keer iemand echt op het toneel gaat staan en dat er écht dingen gebeuren!

In iClaudia maakt Claudia grappen over de te snelle digitale samenleving. Van Biowinkel tot virtuele sex op second life.
de Hilarische momenten worden afgewisselt door mooie, sterke en vooral goed doordachte liedjes.
Claudia wil geen gigantisch decor en mooie kostuums net zoals in haar vorige veel geprezen en genomineerde voorstelling Hallo Lieve Mensen.
Nee, gewoon in Elvis t-shirt en spijkerbroek doet ze dr verhaal, met een lach en een traan!

iClauida is een prachtige cominatie van Engagement en Amusement!

Een poëtische monoloog van Muris op overtuigende wijze neergezet door van Cauwenberghe. Een waardige voortzetting van Hartstreek en Reeuw. De Euregio als denkbeeld van Dantes hel of een verbeelding van een universele plek in de mens zelf waar hij grenzen moet overgaan om vrij te kunnen ademen?
De geur van wierook associeer ik met ‘t Credo: de Euregio ontdaan van z’n abstracties en in de volle grond geplaatst is een geërodeerd landschap waar bewoners niet ziek konden worden van het zelf lezen van de bijbel, want dat was taboe.
De interpretatie van de pastoor was wet, voor wie nog niet als vermomde meester door het leven ging.

Ondanks alle negatieve recenties in de kranten vindt ik de show iClaudia helemaal top!(niet alleen ik want hoe kan ze anders in zo veel uitverkochtte theaters spelen!)
Claudia de Breij presenteert tv show’s o.a. d’r eigen en is zwanger. Maar het theater staat altijd op nummer 1. En ze zal zichzelf dan ook altijd 100 procent geven. En ook weer in iClaudia natuurlijk.
Er wordt veel gezegt en veel gezongen. Erg mooie nummers komen er in voor en de grappen zijn ook erg goed! Ze heeft het o.a. over hyves,msn,schoolbank,secondlife etc. Maar niet alleen over het internet. Ze heeft ook goeie grappen over andere dingen o.a. in het vliegtuig en in de natuurwinkel.

Deze show is zeker de moeite waard om te zien! Alleen 1 ding wat wel tegen viel……………..
de tijd vloog voorbij!

Meer dan de moeite waard van het bekijken. De schrijver (en regisseur) E. Muris geeft de toeschouwer met dit stuk stof tot nadenken, maar houdt het wel begrijpelijk. Bovendien blijft het stuk van begin tot eind boeien door de goed gedoseerde humor en ijzersterk acteerwerk (H. van Cauwenberghe)en verwordt zo niet tot een saaie monoloog. Een staande ovatie geef ik niet omdat iedereen gaat staan, maar alleen als ik het oprecht meen.
TvdH

Wat een schiterende monoloog,tekst en spel grepen me bij de lurven,niet voor niets een staande ovatie!

Hans als Walram, nam me mee op een trip via de Amsterdamse klinkers door een Limburgs micro landschap van planken, balken en koffers. In deze moederschoot raakte ik benevelt door wierook en kolenstof. De waanzin keek op mij neer door de ogen van een gier - “doe mos d’n duvel richt in dun oogen kieken!”. De homocules wordt vermoord maar later hergeboren als een geest uit de fles. Bevlogen, gedurft maar bovenal gaaf!

“Pakkende” monoloog. Indringend en met momenten poetisch. Geeft stof tot nadenken. Sterk neergezet door van Cauwenberghe. Met zijn sobere voorkomen laat hij de inhoud optimaal tot zijn recht komen.

De binnenkomst is al spannend, vanwege het decor dat met behulp van “schrootmateriaal” is opgebouwd. En dan, een monoloog van een toekomstig vader, prachtig neergezet door de acteur. Alle gevoelens komen aan de beurt en de tekst boeit van begin to eind. Een staande ovatie waard en die heeft de voorstelling dan ook gekregen.