Ik vond de voorstelling HOME X echt prachtig!!!!!
Het mooie aan de voorstelling is dat er vier spannende en intrigerende personages op het toneel staan die ieder op hun eigen manier sterk overkomen.Soms vond ik Kenzo Kusuda niet zo overtuigend en te afwachtend. Ik vond hem niet zo goed uit de verf komen, terwijl hij wel boeiend is.
De voorstelling werkt sterk associatief en hij raakt me en dat is een hele fijne manier van kijken.Ik vind het heerlijk om nu eens niet intellectueel naar een voorstelling te hoeven kijken, of te moeten kijken hoe knap dansers en spelers werken, want daar hebben we er al meer dan genoeg van in Nederland. Het onderwerp sprak mij ook erg aan en is zeker niet oppervlakkig uitgewerkt. Wat betekend thuis zijn? Waar is mijn thuis en ben ik wel thuis in mezelf.
De tekst is prachtig en ik vind ook dat Sebo Bakker en Tamara Roso de tekst erg goed gebruiken. Ik zat natuurlijk vooraan, dus ik weet niet hoe het achteraan was, maar het was erg goed geprojecteerd en te verstaan, ook het fluisteren. Het toneelbeeld is spannend. Alleen jammer dat de trap verder geen ander doel heeft dan erop te klimmen.
De beamer werkt prachtig en de televisies ook. Erg geslaagd het stukje waar Kenzo zijn eigen schaduw wordt, of hoe je het ook wilt interpreteren, en met zijn schaduw speelt!! Ook sterk op het einde dat de televisies als het ware onderdeel word van de dans met z’n drieën op de grond. Wat ik wel jammer vond is dat het duidelijk is dat Tamara aangeeft en je gaat zitten opletten of ze haar wel volgen. Maar door het veel te doen zal dat wel verdwijnen. Het echte einde van de voorstelling met de beamer is ook erg sterk, maar ik weet niet of het speciaal aan gisteren lag, maar de spanningsboog naar het einde toe is nog niet kloppend. Vanaf de overgang van het raden-spelletje met het publiek naar eigen spel, of misschien zelfs wel ietsje eerder al. Het spel met het raden met het publiek doorbrak de stijl natuurlijk gigantisch, maar relativeert op de goede plek en geeft meer verbondenheid met het publiek en is gewoon erg leuk. De overgang daarna naar het eigen spel, vond ik nog niet zo goed.Het vloeide een beetje weg en daarna moesten ze het helemaal weer opnieuw gaan opbouwen. Maar de concentratie over de hele voorstelling was meestal erg aanwezig.
Het dansen was erg mooi, soms beangstigend, soms ontroerend, soms humoristisch en meestal prachtig samen. Zoals altijd bij het ZID Theater is het gebruik van de muziek ook weer geslaagd. En fantastisch zo’n muzikant erbij!!!
Kortom, mooi, rakend, poëtisch, humoristisch en boeiend.
Ik zou hem graag nog een keertje zien, omdat ik vast nog niet alles doorgrond heb van wat er allemaal in zit.
Hoop dat jullie hem vaak kunnen gaan spelen!!!!