Lucy. Een monsterproces, Theatergroep Toetssteen (08/02/2008)

Sun, 10 Feb 2008 09:02:43 +0000

Theatergroep Toetssteen houdt de actualiteit altijd goed in de gaten. Na stukken over Alexander en Emily, Beatrix en Fortuyn en jonge meiden in de prostitutie is nu Lucia de B. aan bod. Deze Haagse verpleegster werd tot levenslang veroordeeld omdat ze zeven moorden gepleegd zou hebben. Hans van Hechten schreef een stuk hierover. Maar nog meer over de manier waarop die veroordeling tot stand is gekomen. Het eerste deel geeft een kijkje in het leven van Lucia de B. en staat de ondervraging centraal door een jonge ambitieuze psycholoog. In de tweede helft is de zitting te zien zoals die psycholoog die voor ogen heeft. Dan wordt justitie gefileerd en worden bewijzen en toevalligheden tegen elkaar afgewogen. In een zorgvuldige personenregie heeft Floor Maas een afwisselende, boeiende voorstelling afgeleverd. De jonge David Pullen boeit voortdurend als de gedreven psycholoog in zijn gevecht tegen de gevestigde orde vol vooroordelen. Ineke Veenhoven als zijn oudere collega levert tintelend spel. Esther Werneke als Lucia de B. laveert tussen weerstand en berusting. Toch nog een tomaat voor het decor. De zes los staande deuren bieden in de tweede helft weliswaar een mooi plaatje, maar in de eerste helft is het magertjes en lijken ze uit hun sponningen te vallen. Rest een uiterst actuele voorstelling, waarover nog wordt nagepraat.

Het meisje & de macht, Theatergroep Toetssteen (04/11/2006)

Thu, 09 Nov 2006 18:48:04 +0000

Een reeks monologen over/door de vrouwen achter de mannen met macht, zgn. First Ladies. Geschreven door verschillende, veelal beginnende, schrijvers. Gespeeld door de (naar eigen zeggen) ‘betere amateurs’ van Theatergroep Toetssteen. Dat viel tegen. Er wordt slecht gespeeld, maar goed, het zijn amateurs, dus misschien mag je de voorstelling daar niet op afrekenen. Het is zeer statisch geregisseerd: de vrouwen vertellen hun verhaal rechtstreeks tegen een publiek, keurig om de beurt. Wat de onderlinge samenhang tussen deze vrouwen is moet je zelf maar bedenken. Bovenal is de kwaliteit van de teksten over het algemeen bedroevend: verder dan de documentatiemap zijn veel schrijvers niet gekomen. Een theatertekst schrijven is veel, veel meer dan de juiste feiten op een rijtje zetten, daar een soap-saus van alledaagse ellende overheen gieten (“mijn man begrijpt me niet”) en dat af maken met een zo mogelijk nog alledaagsere conclusie (“ik moet voor mezelf kiezen”). Theater vraagt eerst en vooral om emotie, dames en heren schrijvers!

Persoonlijke dieptepunten waren Mevrouw Mao (gespeeld als een zottin met raar Martin-Brozius-‘pinda, pinda, lekker, lekker’-accent), Mevrouw Bouterse (raffelt de decembermoorden onverstaanbaar af in drie zinnen tekst) en Mevrouw Clinton (ze beweert uit liefde naast haar man te zijn blijven staan). En die Clinton-broddeltekst is zelfs nog geschreven door één van de artistieke leiders van Toetssteen ook, begreep ik uit de folder. Dat belooft niet veel goeds voor toekomstige projecten.

Persoonlijk hoogtepunt was Mevrouw de Bruin, die Eva Braun blijkt te zijn: goed gespeeld, goed geschreven met een twist die me aan ‘Siegfried’ van Harry Mulish deed denken.

O ja, bijna vergeten: het slotbeeld, alle vrouwen dansend met elkaar, met lichtgevende ballen stuitert om hen heen op hele lelijke, te harde muziek, dat kan echt niet. Wat een lelijkheid. Jaren zeventig buurthuis theater.

Moose - Theatergroep Toetssteen

Lucy. Een monsterproces, Theatergroep Toetssteen (08/02/2008)

Het meisje & de macht, Theatergroep Toetssteen (04/11/2006)