Melkwitje het ritueel van de vermomming, ZID theater (08/11/2007)

Thu, 22 Nov 2007 15:09:17 +0000

Melkwitje, het ritueel van de vermomming.

Op 8 November 2007 ging ik naar het theater om de première van Melkwitje het ritueel van de vermomming van ZID theater te zien.
ZID is een theatergroep die vrij abstracte dans/multimedia/theatervoorstellingen op de planken brengt en ik was benieuwd naar wat ze hadden gemaakt. De flyer vermeldde dat het zou gaan over de worsteling van een vrouw met haar identiteit, dit gegeven is in de voorstelling goed naar voren gekomen.

Toen ik binnen kwam in de zaal zag ik 2 hangende schalen, een stoel, witte vlakken op de vloer en een videoscherm. In de hoek stond een danseres gekleed in vele kledingsstukken met een snor. Het was een vreemde aanblik met geluiden in de verte. Later kleedde deze aankleedpop zich als het uit en rangschikte de dingen die ze aan had in de ruimte. Nu kon de voorstelling beginnen.

De vlakken die ik op de grond had gezien toen ik binnen kwam werden vlakken waarin een wereld van het hoofdpersonage werd gecreëerd door middel van projectie. Het zag er uit als een surrealistisch geheel, de grond bewoog en gaf sfeer. Na het uitkleden kwam ik gelijk in een andere wereld terecht, de danseres kroop gelijk al in een rol van een soort verwrongen wezen met witte handen. Later kregen we de danseres weer te zien, die daarna gelijk weer in een ander kroop. Met elk personage leek ze steeds meer zichzelf te verliezen in een droomwereld van haar eigen creatie. Ze verloor identiteit en lichaamskleur.

Tijdens de voorstelling werd weinig gepraat maar de boodschap dat het hoofdpersonage zichzelf aan het zoeken was werd daardoor wel duidelijker. Ook werd er gewerkt met een videocamera die je dwong naar de hoofdpersoon te kijken, samen met de beelden op de grond was dit een sterk geheel. De muziek was afwisselend, snel, langzaam, hard, zacht en trok je mee het hoofd van de hoofdpersoon.

Ik vind deze voorstelling een Mooie voorstelling. wel moet ik er bij zeggen dat als je de taal van dans niet kan lezen, je deze voorstelling niet zal begrijpen. het is dramatisch, speels, interactief, origineel en meeslepend.

Home X, Zid Theater (18/11/2005)

Sat, 03 Dec 2005 17:37:36 +0000

Ik vond de voorstelling HOME X echt prachtig!!!!!
Het mooie aan de voorstelling is dat er vier spannende en intrigerende personages op het toneel staan die ieder op hun eigen manier sterk overkomen.Soms vond ik Kenzo Kusuda niet zo overtuigend en te afwachtend. Ik vond hem niet zo goed uit de verf komen, terwijl hij wel boeiend is.
De voorstelling werkt sterk associatief en hij raakt me en dat is een hele fijne manier van kijken.Ik vind het heerlijk om nu eens niet intellectueel naar een voorstelling te hoeven kijken, of te moeten kijken hoe knap dansers en spelers werken, want daar hebben we er al meer dan genoeg van in Nederland. Het onderwerp sprak mij ook erg aan en is zeker niet oppervlakkig uitgewerkt. Wat betekend thuis zijn? Waar is mijn thuis en ben ik wel thuis in mezelf.
De tekst is prachtig en ik vind ook dat Sebo Bakker en Tamara Roso de tekst erg goed gebruiken. Ik zat natuurlijk vooraan, dus ik weet niet hoe het achteraan was, maar het was erg goed geprojecteerd en te verstaan, ook het fluisteren. Het toneelbeeld is spannend. Alleen jammer dat de trap verder geen ander doel heeft dan erop te klimmen.
De beamer werkt prachtig en de televisies ook. Erg geslaagd het stukje waar Kenzo zijn eigen schaduw wordt, of hoe je het ook wilt interpreteren, en met zijn schaduw speelt!! Ook sterk op het einde dat de televisies als het ware onderdeel word van de dans met z’n drieën op de grond. Wat ik wel jammer vond is dat het duidelijk is dat Tamara aangeeft en je gaat zitten opletten of ze haar wel volgen. Maar door het veel te doen zal dat wel verdwijnen. Het echte einde van de voorstelling met de beamer is ook erg sterk, maar ik weet niet of het speciaal aan gisteren lag, maar de spanningsboog naar het einde toe is nog niet kloppend. Vanaf de overgang van het raden-spelletje met het publiek naar eigen spel, of misschien zelfs wel ietsje eerder al. Het spel met het raden met het publiek doorbrak de stijl natuurlijk gigantisch, maar relativeert op de goede plek en geeft meer verbondenheid met het publiek en is gewoon erg leuk. De overgang daarna naar het eigen spel, vond ik nog niet zo goed.Het vloeide een beetje weg en daarna moesten ze het helemaal weer opnieuw gaan opbouwen. Maar de concentratie over de hele voorstelling was meestal erg aanwezig.
Het dansen was erg mooi, soms beangstigend, soms ontroerend, soms humoristisch en meestal prachtig samen. Zoals altijd bij het ZID Theater is het gebruik van de muziek ook weer geslaagd. En fantastisch zo’n muzikant erbij!!!
Kortom, mooi, rakend, poëtisch, humoristisch en boeiend.
Ik zou hem graag nog een keertje zien, omdat ik vast nog niet alles doorgrond heb van wat er allemaal in zit.
Hoop dat jullie hem vaak kunnen gaan spelen!!!!

Moose - Zid Theater

Melkwitje het ritueel van de vermomming, ZID theater (08/11/2007)

Home X, Zid Theater (18/11/2005)