Human Woman, Isabel Schröder en Jochen Stechmann (11/02/2007)

KikiVerbeek — Mon, 12 Feb 2007 16:26:37 +0100

“Ik wil niet als man door een man geneukt worden, maar ik wil wel als vrouw door een man geneukt worden,” zegt de man die vrouw wil worden over zijn seksuele behoeftes tegen zijn ex-vriendin. Het is een fascinerende uitspraak, waarin de complexiteit van trans-, homo- en heteroseksualiteit goed tot uitdrukking komt. Stechmann zoekt als man op een ontroerende, bescheiden, ingehouden manier naar zijn vrouwelijkheid terwijl zijn ex-vriendin als een bezetene op zoek gaat naar de vrouwelijkheid in haar eigen vrouw-zijn. Hoogtepunt van de voorstelling is wanneer Schröder (als de ex-vriendin) het publiek een jas laat zien die eigenlijk een broek wil zijn: wat een verwarring! Het beeldend werk, de groenten en andere objecten waarmee de voorstelling is omlijst, zijn wat te veel van het goede en veroorzaken onnodige rommel. Prachtig was hoe Van Dullemen – als energieke, kordate verkoper van perfecte lichamen – Schröder brengt tot de ultieme combinatie van het op-en-top mannelijke en het op-en-top vrouwelijke. Dit is het vertrouwen dat wij hebben in de maakbaarheid. Zo waar en zo onhaalbaar tegelijkertijd. Af en toe bekroop me het gevoel dat er door de makers wel erg simplistisch en luchtig is omgesprongen met het complexe en emotionele proces dat veel transseksuelen doormaken. Maar het blijft fijn als er weer eens een seksueel taboe aan de orde wordt gesteld, hoe dan ook.

Vals Vlees, Mischa van Dullemen en Anat Geiger (11/02/2007)

KikiVerbeek — Mon, 12 Feb 2007 16:20:18 +0100

In een sober decor van grijs, zwart en wit vertellen een naïeve vrouw en een onzekere man over hun eerste seksuele ervaringen en hun groei naar volwassenheid op het gebied van seks en relaties. De teksten zijn vaak nogal clichématig, maar worden goedgemaakt door momenten waarin vorm en inhoud prachtig samenvallen, zoals de scène waarin Geiger in een onmogelijke houding een lastig telefoongesprek voert met haar geliefde. Ook zo’n vondst is het energieke duet van uitvergrote seksuele bewegingen van Van Dullemen en Geiger samen. Minpuntje vind ik dat er te veel wordt benoemd en quasi-geanalyseerd. De spelers in hun lichaam, hun kleding, hun ruimte en hun decor zeggen meer dan genoeg zonder zoveel overbodige woorden. Daarnaast is de functie van het afwisselend spreken van verschillende talen onduidelijk. Vooral Van Dullemen die met een akelig bekend Nederlands accent gebrekkig Engels spreekt, leidt erg af van de grappige dingen die hij ondertussen zegt en doet. Hilarische overgangen verbinden de losse fragmenten: geweldig is hoe Van Dullemen een betoog over mannen die hun vrouw verlaten zodra zij moeder is geworden, laat overgaan in het leven van de schildpad! Plezier springt van de voorstelling en het gelach en geproest van de spelers werkt aanstekelijk én bevrijdend.

Minirecensies van KikiVerbeek

Human Woman, Isabel Schröder en Jochen Stechmann (11/02/2007)

Vals Vlees, Mischa van Dullemen en Anat Geiger (11/02/2007)